Mια περιπέτεια με την Μαρκέλλα και τον Άγγελο ...

Γεια σας ...

Το φθινόπωρο δε μας χτύπησε ακόμα την πόρτα

και εγώ συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.

Με αφορμή το link party της Μάρθας από το ιστολόγιο Γίναμε Γονείς

το θέμα αυτή τη φορά είναι:

"Περιγράψτε μια περιπέτεια σας όταν βγήκατε με τα παιδιά σας;"

 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

 

Η πρώτη μέρα που βγήκαμε με την Μαρκέλλα και τον Άγγελο μια βόλτα ήταν μαγική.

 

Η Μαρκέλλα όταν γεννήθηκε ο Άγγελος ήταν 4 χρονών κοριτσάκι

και όπως πάντα λέω μια σταλίτσα μια που είναι μικροκαμωμένη

και δεν τρώει και πολύ.

 

Μετά που σαραντίσαμε με τον Άγγελο αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα.

 

Ο Άγγελος στο καρότσι και η Μαρκέλλα να περπατάει.

 

Στην αρχή όλα πηγαίνανε καλά αλλά ...

μετά από λίγη ώρα η Μαρκέλλα βαρέθηκε να περπατάει

και ήθελε να ανέβει στο καρότσι.

 

Της εξήγησα πως αυτό δε γινόταν και συνεχίσαμε να προχωράμε.

 

Όμως η νεαρά δε το έβαλε κάτω ηρθε από πίσω και σπρώχναμε μαζί το καρότσι

μέχρι που μου ζήτησε να το σπρώχνει μόνη της.

 

Εγώ δε την άφηνα και αρχίσαμε να φωνάζουμε στο δρόμο

και ο Άγγελος άρχισε να κλαίει.

 

Προσπάθησα να τον ηρεμήσω αλλά τίποτα

μέχρι που μου πάιρνει το καρότσι

και αρχίζει να το τσουλάει μόνη της.

 

Ο Άγγελος αστραπιαία ηρέμησε 

και έπαψε να κλαίει.

 

Τότε η Μαρκέλλα μου είπε:

Βλέπεις δε σε θέλει εσένα

την αδρφούλα του θέλει να τον σπρώχνει.

 

Την άφησα να τον σπρώχνει αλλά την πρόσεχα

μη τον ρίξει πουθενά

και στους δρόμους το πηγαίναμε μαζί.

 

Της είχε γίνει συνήθεια που όποτε βγαίναμε έξω

αυτή το έσπρωχνε το καρότσι.

 

Αυτή ήταν η δική μου περιπέτεια όταν βγήκα με τα λουλούδια μου βόλτα.

 

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

 

Φιλάκια ...