Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

17 Νοεμβρίου 2015 ...

Γεια σας ...
Η ημέρα του Πολυτεχνείου ήρθε και φέτος
και εγώ την γιόρτασα στη θάλασσα.





Για την σημερινή μέρα η Μαρκέλλα και ο Άγγελος είχανε γιορτή
για το Πολυτεχνείο.

Αρχικά ο Άγγελος στη γιορτή του σχολείου του
τραγουδήσανε τα παρακάτω τραγούδια:



Ο δρόμος
 
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Μουσική:  
Μάνος Λοΐζος
 
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά
 
 
 
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

 
 Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία.
 
 
Φεύγοντας πήραν μια κατασκευή που φτιάξανε.
 

 


Αλλά και μια σελίδα που έπρεπε να τους την διαβάσουμε 
και να κάνουμε ότι λέει παρακάτω.
 
 


 
Στο σχολείο της Μαρκέλλας όπως κάθε χρόνο διακοσμήθηκε
 
 
 
 
 
Τραγουδήσανε αρκετά τραγούδια αλλά αυτό
 που της άρεσε πιο πολύ ήταν τ' ακόλουθο: 


Το γελαστό παιδί

Στίχοι:  
Brendan Behan & Βασίλης Ρώτας
Μουσική:  
Μίκης Θεοδωράκης
 
 Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί

Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί

Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
 
 
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
 
Φιλάκια ...
 

6 σχόλια:

  1. Αχ, μου θύμησες τα.... δικά μου χρόνια(!) που λέγαμε τα τραγούδια αυτά στη χορωδία!
    Πάντα συγκινούμαι....
    Φιλί γλυκό, κορίτσι μου! ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουν τα παιδάκια για τα παιδιά του Πολυτεχνείου και τους αγώνες τους, ιδιαίτερα στις μέρες μας που το κεντρικό σύνθημα "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" παραμένει ζητούμενο, Μαρία Έλενα!
    Και του χρόνου!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το Πολυτεχνείο ζει!!!
    Υπέροχη ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή